Wakker worden met een kalme zee en het water met de warme roze tint van de opkomende zon. Verse koffie wordt gezet terwijl de boot naar de eerste duikstek van de dag vaart. Kaarten worden klaargelegd en duikinstructies worden gegeven. Een beschrijving van welke vissen op welke diepten te zien zullen zijn. Aan boord van onze Similan Liveaboard (Thailand) is alles voor ons voorbereid. De topografie, de stromingen, de duur en het gemak van het ophalen na de duik. Naar beneden naar het duik dek. Muziek dreunt uit het surround sound systeem, voordat de boot omkeert en het signaal wordt gegeven.
Wakker worden! Een duik in de oceaan. BCD volledig opgeblazen en ronddobberend in verfrissende koelte. Alles klaar? Regels in. Dowwwwn. Stilte. Inademen. Uitademen. Bubbels. Ok? OK – OK – OK . Alle vier duikers naar beneden en gelukkig en drijvend. Laat nu het onderwater avontuur beginnen.
Langzaam bewegend langs het rif of rond een onderwater pinnacle. Zwemmen over vertrouwde rotsen en koraal, dezelfde vissen bezoeken wier gewoonten je elke vier dagen zo nauwlettend hebt geobserveerd dat je het gevoel hebt dat je een stomme vriend bezoekt. Soms verbaas ik me erover dat de ongeveer twintig meest bezochte duikplaatsen rond de Similans mij net zo vertrouwd zijn geworden als een stad in de stad, zoals Khao Lak. Het belangrijkste verschil is natuurlijk dat het alleen maar een daad van het goddelijke kan zijn om rond te reizen in een stad die in de lucht hangt en je diepte regelt met de geringste inademing of uitademing. Er is ook de voortdurende nieuwigheid van de onderwaterwereld; de echte anticipatie van wat deze duik, ondanks de honderden ervoor, zal brengen: Luipaardhaai? Manta’s? Of de grote vis zelf? Natuurlijk is er altijd het onverwachte; de gitaarhaai bij Breakfast Bend, de vreemde en wonderlijke pleurobranch bij Koh Tachai Reef, die ervoor zorgt dat zelfs de meest gedoken duikstekken hun troeven blijven houden.
Zestig minuten later en de stilte van de onderwaterwereld wordt net zo gelijktijdig verbroken als de oppervlakte. Regels worden afgedaan, maskers naar beneden gesleept en na een oponthoud van een paar seconden voor het bijstellen, komt het gesprek op gang: “Zag je dat?”; “Wat was dat voor een raar uitziende vis?” Of “WOWOWOWOWOWOW! Zijn staart raakte me bijna!” Op dat moment leun ik op mijn oppervlaktemarker en geniet van de constante voldoening die het werken als duikgids in de Similans altijd geeft. Ondertussen zal de kapitein van de boot op de hoorn blazen en overvaren om mijn duikers op te halen. Zoals een collega-gids voortdurend opmerkt: “It just too easy” (uitgesproken met een geaccentueerde ‘Zeeee’). Inderdaad, de liveaboards zijn de makkelijkste manier om in de Similans te duiken. Duiken, eten, slapen, duiken, eten, slapen en ga zo maar door. Of natuurlijk is er altijd de optie om op de dingy te springen en een van de tropische eilanden van de Princess te verkennen.
Similan-eilanden nummer vier en acht zijn toegankelijk voor het publiek, en hebben fantastische uitzichtpunten over turquoise wateren en weelderige groene heuvels. Sommigen geven er de voorkeur aan het comfort van de boot niet te verlaten! Liever dan naar het strand te gaan, belijden ze dat ze liever “blijven en relaxen”, een opmerking die op zich al een glimlach op mijn gezicht tovert. Eén reisleider staat bekend om zijn gewenning aan het bootleven. Om er zeker van te zijn dat hij zijn dagen in of boven het water doorbrengt, beschrijft hij het eilandbezoek als “Bex’s Island Adventure”. Ik hou er echter van om de rotsen op te klauteren, gebruik makend van het ruwe maar doeltreffende systeem van rotsen en ladders om de top te bereiken. Op de boot loop ik nooit verder dan van het duikplatform naar mijn hut. Een vreemde opmerking, want ik slaap eigenlijk niet in mijn hut. Waarom zou je binnen slapen als je op het zonnedek een onbeperkt uitzicht hebt op de nachtelijke hemel en ‘s morgens zachtjes wakker wordt?
Paul Land – Een duikinstructeur en vis nerd gevestigd in Khao Lak, Thailand. Hij heeft het geluk bijna elke dag op de Similan-eilanden te duiken.